De indeling van de teams vindt plaats als volgt:

• O8-teams: Deze teams worden willekeurig samengesteld om alle kinderen de kans te geven met verschillende teamgenoten te spelen.​
• O9- en O10-teams: Naarmate kinderen ouder worden, nemen de motorische en technische verschillen toe. Daarom hanteren we bij deze leeftijdsgroepen bepaalde indelingscriteria*. Op basis van deze criteria worden de O9- en O10-teams ingedeeld in clusters van gelijkwaardig niveau. Binnen elk cluster zijn de teams aan elkaar gewaagd. In plaats van nummers krijgen de teams een kleuraanduiding.​

*Indelingscriteria

1. Spelbeleving en motivatie: De passie en inzet van het kind tijdens het spel.​
2. Sportief leervermogen, techniek en motoriek: Het vermogen om nieuwe vaardigheden te leren, de beheersing van hockeytechnieken en de fysieke coördinatie.​

Tijdens het hele seizoen monitoren de hockey professionals (coordinator en hoofdtrainers) en coaches de spelers continu. Om een compleet beeld te krijgen leggen de coaches van de teams periodiek de ontwikkeling van alle spelers vast in de Gooische Team app. Samen met de waarnemingen van de professionals is dit input voor de indeling voor het volgende seizoen. De Coördinator Hockey is uiteindelijk verantwoordelijk voor de definitieve indeling.

De gloriejaren van De Gooische breken aan. Het ledental neemt fors toe. Het in 1930 verkregen veld op het Sportpark aan de Meerweg blijkt alras te weinig en nadat in 1932 de beschikking over een tweede veld wordt gekregen, kan op 16 december 1933 het huidige complex aan de Meerweg met de opening van het Clubhuis in gebruik genomen worden. In 1932 komt de eerste groundsman, Dorresteijn. Destijds een begrip in de Nederlandse hockeywereld, deze gedenkwaardige figuur.

Het zijn goede jaren: veel internationale contacten, clubleden in het Nederlandse elftal, in 1934 het winnen van de in de Nederlandse hockeywereld felbegeerde trofee de "Samovar", en grootse feesten in Hotel "Bosch van Bredius" (dat, voordat het in de oorlog werd platgebombardeerd, zo'n belangrijke rol in het Bussumse uitgaansleven vervulde).

Inmiddels is "Bandy" uit de naam van de vereniging geschrapt, want dat wordt niet meer gespeeld.

In 1938/39 bereikt De Gooische haar hoogtepunt met het behalen door de heren van het Westelijk Kampioenschap, een wapenfeit dat in het seizoen daarop wordt herhaald. Bovendien wordt in deze twee seizoenen opnieuw de "Samovar" gewonnen, zodat deze definitief kan worden meegenomen naar Bussum.

Nadat in 1941 nog op grootse wijze het 40-jarig bestaan in Concordia wordt gevierd komt het bestaan van de Club in gevaar door enkele bestuursleden, wier houding ten opzichte van de bezetter afweek van die van het gros der leden, dat dan ook in groten getale bedankte, zo niet geroyeerd werd. De enige speelmogelijkheid wordt hun dan geboden door het molshopenveldje van tennisclub "Het Spieghel". Hier worden in de winter 1943/44 zelfs nog Kerstwedstrijden gehouden.

Na de oorlog biedt het complex van de Club een desolate aanblik. Sterk verwaarloosde velden en een clubhuis zonder ramen en inventaris. Met kracht wordt het herstel ter hand genomen. Zodanig, dat in 1950, overigens na moeizame onderhandelingen tussen de toenmalige voorzitter Houtzager en de gemeente, het complex de oude luister vertoont en zelfs is uitgebreid.

Seizoen 1952/53 wordt zeer succesvol voor De Gooische. Nadat Dames I na een uitstekend seizoen de eerste klasse bereikt heeft, worden alle kampioenswedstrijden gewonnen. Daarmee wordt voor de eerste maal een elftal van De Gooische Kampioen van Nederland.

Het ledental blijft groeien, het clubhuis wordt vergroot en de velden zijn zo goed dat de Hockeybond deze waardig keurt er de wedstrijd Nederland-Nieuw Zeeland op te laten spelen. In 1958 beschikt de Club over liefst 8 velden. De resultaten zijn zodanig, dat de Heren in 1960 de Promotieklasse bereiken, terwijl de Dames zich in de eerste klasse handhaven.

In 1961 wordt het 60-jarig bestaan uitbundig gevierd met tournooien, receptie, reunie in Jan Tabak, revue met bal in Concordia, thé dansants en een autopuzzelrit. De Gooische blijft groeien. In 1963, het ledental bedraagt dan 350, wordt de sproeiinstallatie door Burgemeester Haspels in gebruik gesteld. In 1966 wordt het clubhuis verder vergroot van 60 tot 150 m², terwijl drie jaar later de veldverlichting wordt geïnstalleerd. Dat jaar laat de verdubbeling van het ledental zien: 700. In 1967 wint Dames I het Nederlands zaalhockey kampioenschap, toen nog geheten Steden Zaalhockey Tournooi.

De groei gaat in 1974 door naar 800 leden. Dit leidt tot verdere uitbreiding van de accomodatie. Twee jaar later wordt in 't Spant het 75-jarig bestaan op luisterrijke wijze gevierd. De verdere groei tot 900 leden noopt tot de aanleg van drie noodvelden in 1977. Daarnaast vormen de aanleg van kunstgrasvelden en een nieuw clubhuis al geruime tijd een vast punt op de agenda van de bestuursvergaderingen.

In 1983 is het dan eindelijk zo ver. Wethouder van Sportzaken Reeskamp opent de 2 kunstgrasvelden, een welkome aanwinst voor de vereniging, die dan ca 60 jeugd- en 25 senioren-elftallen telt. Het hoogste elftal van de Heren speelt thans één klasse en dat van de Dames twee klassen onder de Hoofdklasse.

1986: De Gooische is 85 jaar, een bloeiende vereniging met meer dan 1000 leden en met een prima buiten-accomodatie, maar met nog één grote wens, een nieuw clubhuis!