Al vlak voor het laatste eindsignaal vlogen mensen elkaar in de armen. Het was gelukt. De hockeydames van Laren komen volgend jaar uit in de hoofdklasse.

Toch begon de beslissende dag voor Laren niet volgens verwachting. HGC was net iets te sterk. Een domper voor coach Steven van Tijn, voor wie de opdracht even simpel als duidelijk was: in een poule van vier teams bij de eerste twee eindigen.

Maar Laren, een mix van veel ervaring en jong talent, herstelde zich vrijwel onmiddellijk. In de tweede wedstrijd werd tegenstander Hurley met 3-1 aan de kant gezet.

Witte roos

Alles hing af van de derde en laatste wedstrijd van de dag, tegen het goed spelende Were Di. Winst was de sleutel naar de hoofdklasse. En Van Tijn werd geen seconde teleurgesteld door zijn team. Een 3-1 winst, een staande ovatie, een witte roos voor iedereen, maar vooral veel blijdschap en opluchting.

„Ik ben ongelooflijk trots. We hebben erg veel werk gemaakt van dit zaalseizoen en als het dan, zoals nu, lukt is dat natuurlijk geweldig. Ja, we hebben erg veel gehad aan het meedoen van Julia (Muller), maar ook de twee jonge talenten Victoria en Lotte hebben zich moeiteloos staande gehouden tussen al de meer ervaren meiden in het team. Een groot compliment. Deze nemen we in ons hoofs mee naar het veldseizoen”, aldus een glunderende Van Tijn.

Bizarre

Nog geen uurtje later zocht zijn collega Thom Fokker, met wie hij normaal een tandem vormt op het veld, maar nu coach van de herenploeg, naar de juiste woorden. En niemand zal het de coach kwalijk nemen. Hij en zijn team beleefden waarschijnlijk het meest bizarre hockeyweekeinde in hun hele carrière. Na een meer dan succesvol zaalseizoen, stond Laren zaterdag, met een tweede plaats, nog op de drempel van de play-offs. Twee nederlagen verder konden de mannen van Fokker zich een dag later opmaken voor de strijd om lijfsbehoud.

De futuristische Sportcampus in het Haagse Zuiderpark, werd het Waterloo voor de ploeg. Na een vrij eenvoudige winstpartij tegen Tilburg, volgde een drastische wedstrijd tegen Leiden. Met een 5-1 voorsprong in de tweede helft leek de opdracht voltooid. Maar Leiden bleek over bijzondere krachten te beschikken en won in een spectaculair duel uiteindelijk met 5-6.

En misschien was dat wel het moment dat het op was voor de mannen van Laren. Winst tegen regio concurrent Gooische had alles nog kunnen redden. Maar Laren verloor, omdat het zowel fysiek als mentaal over en uit was.

Waardeloos

„Ik heb de metafoor van de uitgeperste sinaasappel nog even gebruikt. En de hoop dat we nog een klein glaasje konden persen. Maar iedereen heeft kunnen zien dat het over was. We hebben echt een mooi seizoen met elkaar gedraaid. Maar wat koop je er voor. Dit is zo waardeloos”, vertelde een teleurgestelde Fokker.

Zijn Gooische college Dider Meijer werd uiteindelijk de lachende derde in een boeiende poule. Ook hij had gezien dat het beste er af was bij Laren. En Gooische deed wat het moest doen: winnen en promoveren. „Ik ben blij en ongelooflijk trots op die jongens. Maar ik ben ervan overtuigd dat Laren nooit gedegradeerd was als zij de zaterdag ervoor niet zo’n programma hadden gehad. En dan ook nog met die teleurstelling. Ik zag ervaren jongens als Kenny Bain en Pieter Paul Houting er helemaal doorheen zitten. Maar dat is ook sport. Ook wij hebben ons goed voorbereid en hard gewerkt, met dit als beloning”, aldus Meijer.

Geen groter contrast was er tussen winst en verlies als bij Kenny Bain en partner Julia Muller. Ver weg van de teleurstelling vierde Muller haar feestje met haar ploeggenoten. „Het was een mooie ervaring om weer mee te doen in de zaal. Ik heb elke seconde genoten. Nu gaan we gezellig met het team op stap. En nee! Ik ga het veld niet meer op”, besloot een lachende Muller een lange hockeydag.