Was het de druk van het naderende kampioenschap? Of gewoon een zeperd, waar elke ploeg in een seizoen wel eens ongewild tegenaan loopt? In en tegen Helmond werd de rechte lijn naar de titel even onderbroken door een gelijkspel. Een klein tikje voor de hockeyers, die vrijwel het hele seizoen al imponeren en de lijst in de overgangsklasse B aanvoeren.
Voor de ervaren Jonker was het aanleiding om zijn nog jonge ploeg zondag met slechts één opdracht het veld in te sturen: winnen, afstand houden op achtervolgers Ring Pass en Huizen, maar vooral tonen dat er maar één titelpretendent is. Het maakte de bezoekers tot figuranten in een boeiende voorstelling.
De trainer had het zelf toch nog ’een beetje spannend gevonden tot het einde’. Jonker keek er zelfs een beetje zuinig bij. De enige legitieme reden dat Jonker deze kriebels misschien voelde, was het resultaat van een week eerder, want Gooische was heer en meester aan de Meerweg. De enige dissonant van een mooie middag hockey was de verhouding tussen veldoverwicht en de uiteindelijke score.
,,We hebben een beetje moeite met goals maken en daarom bleef het voor mij in ieder geval spannend’’, herhaalde Jonker nog maar eens zijn gevoel bij de wedstrijd.
De echte waarheid was dat Gooische-Phoenix niet alleen een heerlijk potje was voor de supporters, maar vooral ook voor de echte hockeyliefhebbers. De thuisploeg speelde de beste wedstrijd na de winterstop en vooral de eerste helft was een genot voor het oog. Na de degradatie van vorig jaar hebben Jonker en assistent Plat een team gesmeed dat al voor de winterstop veel indruk maakte en zich presenteerde als de belangrijkste kandidaat voor de titel en directe terugkeer naar de promotieklasse.
Na zeventien minuten was er de verlossende openingsgoal voor de thuisploeg. Op subtiel aangeven van Juup Krop scoorde Charlie Plomp de eerste van de wedstrijd. In de dertigste minuut soleerde Joost Wolvius zich naar de 2-0.
Niet eens de doelpunten, maar de snelle hoge druk, de directe passing naar de vleugels en het hoge tempo verlamde het op voorhand lastig genoemde Phoenix volledig. Nergens kwamen de bezoekers uit Zeist ook maar een beetje toe aan opbouwen. Voor de supporters alle reden om uit te kijken naar een veel hogere score.
Dat gebeurde niet, waardoor de coach ’m dus toch een klein beetje begon te knijpen. Toch bleef Gooische ook in het grootste deel van de tweede helft de bovenliggende partij. Een opportunistisch slotoffensief leverde inderdaad wat kansen op. Maar dat was volledig te wijten aan de nonchalance bij Gooische. Doelman Jeroen Kerkmeer zorgde er persoonlijk voor dat zijn coach het niet nog meer te kwaad zou krijgen.
Het is aftellen voor de coach van de voornaamste kampioenskandidaat. ,,Het maakt bij ons erg veel uit hoe de jongens er zelf in staan. Niks ten nadele van Helmond, dat vorige week een goede wedstrijd speelde, maar dat gelijkspel doen we onszelf toch echt aan. Eerst Myra volgende week en dat is ook een goede ploeg. Dan thuis de derby tegen Huizen en die is ook nog niet gewonnen’’, bleef Jonker voorzichtig.